Rozdział 32

Wczoraj nawet nie pamiętam jak zasnęłam. Pamiętam tylko, że maluch zasnął, a ja usiadłam z Niallem w fotelu przyniesionym z poczekalni ( oczywiście za zgodą pielęgniarek ) i rozmawialiśmy. Tak czy siak, zasnęłam. Obudziłam się dopiero wtedy, gdy lekarz przyszedł po mnie do sali

- Dzień dobry - powiedział uśmiechnięty - wszystko jest gotowe 
- dzień dobry - powiedziałam powstrzymując sie od ziewnięcia. Bardzo dobrze mi się tu spało, ale znając życie była to zasługa ciała Nialla na którym całą noc przespałam. Musiałam teraz opuścić chłopaka i udać się na owe badania - więc ja też
- zapraszam za mną - powiedział i wyszedł z sali. Ja przelotnie dałam całusa Niallowi i poszłam za lekarzem. Po przebraniu się i przemyciu zostrałam zaprowadzona na salę, gdzie pielęgniarka zbadała mi ciśnienie, następnie musiałam oddać próbkę moczu i krwi. Gdy przeżyłam ten jakże znienawidzony moment, gdy igła zostaje wbita w moją żyłę zostałam zawieziona do prawie pustego pomieszczenia. Dlaczego prawie? bo nie było tam nic innego prócz tak jakby łóżka, a obok tego była jakaś maszyna. Dosyć dziwne to było. Poczułam się jakby mój brzuch miał sesję zdjęciową. Zrobili kilka "zdjęć", ale USG i byłam wolna. Myślałam, że minęła jedynie godzina, ale dopiero, gdy wróciłam do sali, gdzie aktualnie miałam leżeć jako tymczasowy pacjent zoriwntowałam się, że minęły 3,5 godziny. Usiadłam na wyznaczonym łóżku i przywitałam się z starszą panią, która leżała łózko ode mnie. Pomiędzy nami miała leżeć prawdopodobnie jakaś dziewczyna chora na raka mózgu z tego co kobieta mi powiedziała. Niestety nie była zbyt rozmowna, ponieważ unikała dłuższych rozmów. Po połowie godziny przyszedł do mnie Niall
- Hej kochanie - powiedział siadając na krześle z łóżka
- Hej - uśmiechnęłam się
- i jak było ?
- człowieku oni mnie nakłuwali igłą... przeżyłam piekło - udawałam rozpacz, ale starsza pni chrząknęła głośno i puściła głośniej telewizor gdzie leciał akurat serial " szpital ". Tak nie ma to jak dołować się czymś takim w szpitalu - nie ważne co u mnie. Zostawiłeś go tam samego ?

- nie twoja mama z nim jest od godziny tylko nie mogłem przyjść wcześniej bo robiła mi "wywiad" - zrobił palcami w powietrzu cudzysłów - pytała o numer w razie potrzeby, jak sie poznaliśmy i tak dalej 
- moja mama po angielsku ? - zdziwiłam się 
- nie ja nauczyłem się już od ciebie trochę mówić po polsku więc używam - zaśmiał się, ale starsza pani znów odchrząknęła głośniej 
- masakra - skomentowałam po cichu - tu najlepiej jakbyś nie oddychał 
- to czekaj ciekawe ile wytrzymie - powiedział i wstrzymał powietrze na co ja od razu zareagowałam łąskotaniem go 
- Niall nie rób tak - powiedziałam i znów zaczęłam sie w miare cicho śmiać. Kobieta wyłączyła telewizor 

- może chciałaby pani gazetę - pokazałam na stolik obok którego znajdywało się moje łóżko. Myślałam, że w ten sposób jakoś ją złagodzę
- nie ja już nic nie chcę - powiedziała oburzona zakładając szlafrok - człowiek leży w szpitalu i nawet wyspać się nie może bo co chwila jakieś śmiechy i głośne rozmowy - powiedziała na odchodne i wyszła z sali 
- jaki burak - stwierdził Niall gdy już nie miałą jak usłyszeć jego słów
- zrozum ją jest starszą osobą - powiedziałam gładząc go po policzku. Widziałam, że zdenerwowała go kobieta 
- ale to jej nie tłumaczy. Ja tu przychodze żebyś nie leżała sama chcę z tobą porozmawiać, a ona się zachowuje jak jakaś Diva
- Niall ? - spojrzałam na chłopaka
- słucham - obrócił się do mnie 
- usiądź obok mnie - powiedziałam siadając po turecku robiąc miejsce z drugiej strony łóżka. Niall usiadł w ten sam sposób naprzeciw mnie
- co ja zrobie bez ciebie - położył ręce na moich nogach i spuścił głowę

- przecież mozesz mnie odwiedzać 
- ale w nocy 
- Zayn ci mnie zastąpi zaśmiałam się i pocałowałam chłopaka delikatnie w usta
- ale on to nie ty
- ale na krótką metę wystarczy - powiedziałam po czym chłopak przyciągnął mnie tak blisko jak tylko się dało i zaczął namiętnie całować moje usta. Położył ręce na mojej talii, a ja ujęłam jego szyję rękoma delikatnie zaciskając pięść na jego włosach. Wszystko było by idealnie gdyby nie powrót "zrzędy"
- od razu zacznijcie uprawiać SEKS ! - krzyknęła na nas - to jest szpital a nie dom publiczny! 
- niech się pani uspokoi przecież nie robimy niczego złego - powiedziałam ze spokojem choć wszystko się we mnie gotowało ze złości. Leżę tu godzinę, a ta kobieta powoli wyprowadza mnie z równowagi - Niall chodź się przejść - powiedziałam schodząc z łózka 

- dobry pomysł - fuknęła kobieta zakładając rurki pomagające jej oddychać. Gdy już zasłaniały mnie drzwi zdobyłam się na odwagę i pokazałam w kierunku kobiety środkowy palec. Ja nie mogę ! Rozumiem jest chora i moze nikt jej nie odwiedza, ale czy to jest powód żeby tak się zachowywać ? Nie! 70 letnia księżniczka normalnie! Dobrze Beata uspokój się, wdech i wydech - powtarzałam sobie w myślach. Jak ona teraz tak na mnie działa to nie chcę widzieć tego jak będzie ten pobyt wyglądał jutro. Mam dosyć wybuchowy i buntowniczy charakter, więc mogę powiedzieć jej kilka słów, których nie chciałabym powiedzieć. Na szczęście nie jestem przypięta kroplówką czyli mogę ruszyć się na spacer na szpital
- Niall to będzie koszmar 
- skarbie przeżyjesz - przytulił mnie 
- mam nadzieję - wtuliłam się w niego bardziej - kochanie ? 

- tak ? 
- przyniesiesz mi jakieś ubrania ? nie mam ochoty chodzić w tej żałosnej szpitalnej piżamie - zrobiłam smutną minkę

- dla ciebie wszystko - zetknął nasze czoła i zaczął pocierać nosem o mój 
- słodki jesteś - wyszeptałam - kocham cię 
- ja mocniej 
- a nie bo ja 
- a właśnie, że ja 
- weź się nie kłóć - zatkałam jego usta swoimi - a teraz leć i szybko wracaj - odsunęłam się od niego i ruszyłam by nacisnąć guzik na windę. Po chwili zjawiła się winda do której wsiedliśmy. Gdy wysiedliśmy pokonaliśmy korytarz i dotarliśmy do głównego wejścia
- a może jeszcze chwilę zostanę - powiedział smutny 
- skarbie im szybciej pójdziesz tym szybciej wrócisz 
- no dobrze - głośno westchnął, pocałował mnie na pożegnanie i wyszedł. Ja poczekałam, aż odjedzie taksówką i wróciłam na salę. Kobieta spała a na sali pojawiła się owa dziewczyna. Grubsza, z pięknymi czarnymi włosami i niebieskimi oczami
- hej jestem Beata - powedziałam podchodząc 
- ja jestem Kasia - odpowiedziała uśmiechając się. Była miła. Cały czas, gdy czekałam na Nialla przegadałam z dziewczyną. Dowiedziałąm się, że lubi One Direction, a jej choroba, o której naprawdę mało wiedziałam niestety jest już nieuleczalna, ponieważ została zbyt późno wykryta. Zrobiło mi się żal dziewczyny, a jej podejście do tej choroby było wręcz niesamowite. Nie była smutna. Cieszyła się czasem, który jej został a smutki zatapiała w bransoletkach z muliny. Miała ich z 10 na ręce. Były naprawdę śliczne. Dokładnie zrobione i w żywych kolorach. Była wzorem tego, że nawet gdy śmierć jest blisko można cieszyć się i być sobą. Nasze rozmowy przerwał SMS od Niall'a

" Skarbie jestem na parterze. Chodź do mnie
Niall xxx " 

Z racji tego iż dziewczyna była ich fanką chciałam zrobić jej niespodziankę. Szybko pobiegłam na dół do chłopaka. Czekał tam gdzie się z nim ostatni raz widziałam 

- czyli co stęskniłeś się ? 

- i to jak - zaśmiałam się 

- wariat - uśmiechnęłam się i ponownie tego dnia pocałowałam chłopaka - Niall mam sprawę - powiedziałam łapiąc go za obie ręce 

- jaką ? 

- jestem w sali oprócz tego babsztyla twoją fankę chorą na raka mózgu. Zrobisz jej niespodziankę ? 

- jak najchętniej - uśmiechnął się słodko i ruszyliśmy do sali 

_________________________

Rozdział więc się pojawił ♥
Mam nadzieję, że się podoba ...

Jak myślicie pojawi się jeszcze Patryk?
Jak zareaguje Kasia?

Co wydarzy się dalej ??
Pamiętajcie każdy daje tylko 1 komentarz i 15 = NN. Spamu nie lubię ;P