Rozdział 29

Cóż jedzenie pizzy skończyło się na sprzątaniu miejsca w którym jedliśmy. Tak Niall Horan z bólem serca ( choć jego zachowanie i to jak szcześliwy był podczas rzucania we mnie jedzeniem świadczy o czym innym) rzucał jedzeniem. To widowisko było niepowtarzalne. niestety jak wszystko także i to się skończyło. Było coraz ciemniej więc nie zostało nam już nic, jak powrotu do hotelu. Gdy weszliśmy do pokoju Liama i Zayna wszyscy w ciszy oglądali jakiś Horror

- SIEMA! - krzyknął Niall chcąc przerwać ciszę za co oberwało mu się poduszką. Oczywiście Niall jak to on musiał obrócić to w żart i teatralnie upadł robiąc przy tym jakieś dziwne miny. Chłopak od momentu gdy spędzam z nim każdy dzień robi się coraz to bardziej pewny siebie, odważny i ma coraz większe poczcie humoru. To ja czy po prostu zmienia się ? Nie wiem, ale cieszę się z tych zmian. Gdy go poznałam na castingu siedział najciszej. Wpatrywał sie tylko we mnie z uśmiechem, a gdy spoglądałam na niego odwracał wzrok. Dziś, gdy na mnie patrzy, a przyłapię go patrzy dalej i nie przestaje. Napawa się każdą chwila i wyłapuje te małe najnieistotniejsze szczegóły i cieszy się z nich. Jest wzorem, ideałem, i pomijając że jest moim chłopakiem to jest moim idolem, którego staram się naśladować. Wytrwałość w dążeniu do celu jest u niego tak silna jak mało co. Nigdy nie widziałam osoby, która, gdy postawi sobie cel idzie w jego kierunku nie patrząc na przeszkody. Tak mnie zdobył, przebył kilometry, spędził tyle godzin starał się jak nikt i zdobył moje serce. Rozmroził te syberię w nim i zagnieździł na zawsze. Raczej mam nadzieję, że na zawsze. Tak wciąż się boję tego, że chłopak jednak wycofa się, a nasza bajka okaże się jedynie drobnym epizodem w jego bogatym w atrakcje życiu. Byłam u szczytu swoich marzeń, a dokładniej marzeń Directionerki. Lista moich marzeń jest długa i przenigdy w życiu jej nie spełnię całej, ale cieszę się z małych rzeczy bo przecież to one są najważniejsze. Wracając do hotelu. Zaczęłam niekontrolowanie śmiać się z wygłupów chłopaka, a gdy upadł zaproponowałam mu pomoc z czego on bardzo chętnie skorzystał
- Horan albo wyjdziesz, albo jesteś cicho i oglądasz - powiedział Liam z groźną miną
- dobra będę cicho - powiedział powstrzymując śmiech
- to siadaj, a nie rób z siebie Louisa
- wypraszam sobie! - powiedział niemal piszcząc Tomlinson 

- wybacz, ale to ty jesteś ten żartowniś
- tu sie zgodzę - powiedział i powrócili do oglądania filmu. My po "cichaczu" usiedliśmy na fotelu. No niestety został tylko fotel, więc Niall usiadł normalnie, a ja wtuliłam się w niego, moje nogi zaś zwisały z oparcia. Spojrzałam na twarz chłopaka izaczęłam bładzić po niej wzrokiem. Wszystko było w nim idealne. Oczy, nos, uśmiech, aparat na zębach, to jak słodko poruszał noskiem i marszczył brwi, gdy coś było nie tak. Był magiczny, jego głos uspokajał, a dotyk łagodził każdy ból. Wpatrywałam się w każdy milimetr twarzy, a nawet nie zauważyłam, gdy jego błękitne tęczówki były skierowane w moją strone i robiły dokładnie to samo co ja. Delikatnie położyłam prawą dłoń na jego zaróżowionym od ciepła policzku i zaczęłam delikatnie gładzić go kciukiem. Odruchowo moje usta powędrowały w kierunku jego. Delikatnie musnęłam jego usta co chłopak odwzajemnił. Jego ręce delikatnie objęły moją talię, a usta wciąż pozostawały na moich sprawiając mi jedną z największych przyjemności tego świata. Nasze usta drażniły się przez dłuższy czas lecz chłopak jak zwykle pragnął przeistoczyć pocałunki w bardziej zachłanne. Usta rozchyliły się, a nasze języki zaczęły " wojnę" o dominację. Raz ja, raz on. Dłonie mocniej objęły mnie a moje ciało zostało bardziej oparte o oparcie fotela. Przerwałam pocałunek 
- Niall nie jesteśmy sami
- zaraz możemy być - powiedzial łobuzersko się uśmiechając 
- Niall rozmawialiśmy o tym - powiedziałam głośniej i wstałam - oglądaj sobie film beze mnie! - krzyknęłam wychodząc. Szybszym krokiem poszłam do naszego pokoju i położyłam sie w łóżku i szczelnie przykryłam kołdrą. Chciałam jak najszczelniej odizolować się od świata. Nie byłam jeszcze gotowy na tak poważny krok, a on naciskał. Przecież mówiłam mu o tym, a on co? naciska. Rozumiem jest chłopakiem i czasem nie myśli mózgiem, a inną częścią mózgu, ale to go nie usprawiedliwia
- beata ? - usłyszałam glos irlandczyka
- nie ma nikogo! 
- a kto mówi ? - udawał głupiego
- dziewczyna, która się na ciebie obraziła
- Beth ? - powiedział wsuwajac się pod kołdrę- jednak nie udało mi się szczelnie zakryć bo szkodniki się włamują
- nie rozmawiam z tobą 
- przepraszam. Czasem mnie ponosi. Sama wiesz jak wyglądasz i nie ma co mi się dziwić 
- żadne komplementy ci nie pomogą - obróciłam się do niego tyłem, ale to i tak na nic bo usiadł za mnie i przytulił mnie 
- żadne ? a może to pomoże ? - zaczął delikatnie całować mnie po szyji. Jego oddech delikatnie łaskotał mnie po szyji, a usta błądziły tym razem po karku 
- Horan ... - jęknęłam. Chłopak dobrze wiedział jak mnie złagodzić. Znał juz dobrze moja słabe punkty, a najczulsze miejsca znał jak nikt inny
- Napewno ? - splótł ręce na moim brzuchu - jesteś pewna 
- chłopaku wykończysz mnie - powiedziałam ściągając z nas kołdrę i obracając się - ale nie licz na to, że odpuściłam ci - powiedziałam, po czym wpiłam sie w usta irlandczyka 
________________________

Coraz wolniej idzie wam pisanie komentarzy. Czyżby moja opinia o Larry'm was zraziła? Jeśli tak to przepraszam, ale to tylko i wyłącznie moje zdanie nie musicie go podzielać. Tak wiem nie powinnam pisać, że to bzdura itd., ale patrząc na to co niektóre Larry Shippers piszą na Elounor to i tak był mały pikuś. Te głupie odzywki typu " Zerrie ma Hatchi'ego, Lanielle ma Loki'ego, a Larry ma Eleanor" To naprawdę było dziecinne, ale cóż nic nie poradzę, a Elounor Shippować będę i nikt tego nie zmieni.

________________________

Niedawno założyłam także stronkę o mnie jako o Beigeee na Facebook. Tam będę pisać o wszystkim co u mnie się dzieje, dawać ankiety związane z opowiadaniami, powiadamiać was o nowych rozdziałach. Dzięki zlajkowaniu stronki będziecie na bierząco i nic was nie ominie ;)

https://www.facebook.com/pages/Beigeee/409881462461160
________________________


Dzisiaj dopiero zauważyłam, że w środę ten blog miał swoje pierwsze pół roku! Czyli piszę go już 6 miesięcy i to tylko dzięki i dla was go piszę. Dziękuję wam za wsparcie, wytrwałość i wierność <3 Jesteście wspaniali